ارسال رایگان در امارات
چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک استارتاپ گرینلندی تصمیم می‌گیرد یخ‌های قطب شمال را به دبی منتقل کند؟
وقتی یک استارتاپ گرینلندی تصمیم می‌گیرد «خالص‌ترین یخ جهان» را به میزهای بار نفیس دبی ارسال کند، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی آن بلافاصله مورد هجوم مفسران خشمگین قرار گرفتند. برخی با عصبانیت این استارتاپ را با این جمله به چالش می‌کشند: «چطور می‌توانید این یخ خالص ۱۰۰۰۰۰ ساله را غارت کنید، آن را هزاران کیلومتر جابجا کنید، فقط برای اینکه برای چند دقیقه غرور چند میلیاردر بی‌ثبات را ارضا کنید؟» گهگاه، نظرات نسبتاً خنثی مانند «چرا این را اینقدر زننده می‌دانیم؟ آیا به این دلیل است که فکر می‌کنیم تفاوت زیادی بین یخ‌های ساخته شده از یخ‌های باستانی و آب چشمه فرانسوی وجود دارد؟» ظاهر می‌شوند که به واقعیت اغلب نادیده گرفته شده در پشت تجارت جهانی اشاره دارد. به ندرت پیش می‌آید که عبارت «بله، بی‌صبرانه منتظرش هستم» در میان انبوه نظرات ظاهر شود.
این واکنش‌ها بنیانگذاران را به خود جلب کرد یخ‌های قطبی با کمال تعجب. سمر بن طبیب، یکی از بنیانگذاران و رئیس این استارتاپ، فکر کرد که این نظرات منصفانه نیست. آنها سه سال پیش، زمانی که یکی از بنیانگذاران به دلیل «یخ سیاه» به مدت ۴۵ دقیقه در آب گرفتار شد، این ایده را مطرح کردند. طبیب می‌گوید: «شما به راحتی آن را زیر نور خورشید نمی‌بینید زیرا کاملاً شفاف است. در گرینلند، مردم باید تقریباً همه جا با قایق بروند و معمولاً قایق خیلی سریع حرکت می‌کند.» بنابراین، همانطور که طبیب اشاره می‌کند، یخ سیاه می‌تواند برای مردم محلی بسیار خطرناک باشد. اما در عین حال، مصرف این یخ یک روش رایج در گرینلند است.
کارکنان این استارتاپ با یک کشتی اختصاصی، یخ سیاه را از دریا برداشت می‌کنند و سپس آن را برای فرآیند تمیز کردن و بررسی آزمایشگاهی به پایتخت جزیره، نوک، می‌فرستند. به گفته طبیب، این فرآیند تضمین می‌کند که هیچ «باکتری هزار ساله» وجود ندارد و طعم شوری ندارد - دو چیزی که اکثر مردم در رسانه‌های اجتماعی در مورد آن شک دارند. از نظر خلوص، نتایج آزمایش ارائه شده توسط این استارتاپ نشان می‌دهد که یخ به 2.8 TDS می‌رسد که در آب طبیعی بسیار کم است. TDS مخفف کل جامدات محلول است و نشان دهنده غلظت کل مواد محلول در آب است. برای مرجع، آب مقطر اغلب حدود 0.5 TDS است. این استارتاپ ادعا می‌کند که تخلیه سالانه یخ از صفحه یخی گرینلند بین 260 تا 280 گیگاتن تخمین زده می‌شود. و هدف آن فقط استخراج 0.000000005 درصد از یخ تخلیه شده است. همچنین در یک ویدیوی اینستاگرامی می‌گوید که جمع‌آوری بقایای شناور به کاهش افزایش سطح دریا کمک می‌کند زیرا به هر حال ذوب خواهد شد.
این استارتاپ گرینلندی در سال ۲۰۲۲ تأسیس شد و پس از آماده‌سازی‌های فراوان، سرانجام اولین محموله ۲۲ تنی یخ خود را از آبدره‌های گرینلند پس از سفری شش هفته‌ای و طی مسافتی حدود ۱۷۰۰۰ کیلومتر به توزیع‌کننده خود در دبی ارسال کرد. طبق گفته Searoutes.com، مقرون‌به‌صرفه‌ترین سفر از نظر سوخت و زمان در حال حاضر منجر به انتشار حداقل ۱ تن CO2 خواهد شد. این کشتی باری از نوک (Nuuk) حرکت خود را آغاز می‌کند، از اقیانوس اطلس شمالی به آرهوس در دانمارک می‌رود، سپس به سمت جنوب می‌رود، از دریای مدیترانه عبور می‌کند و قبل از رسیدن به دبی، از دریای سرخ و دریای عرب عبور می‌کند. در حالی که این شرکت به دنبال برنامه‌های جبران کربن و در عین حال دسترسی به مسیری کوتاه‌تر است که سفر را به ۳۲ روز کوتاه می‌کند، ردپای کربن این محصول در مرکز بحث‌های داغ رسانه‌های اجتماعی قرار دارد.
با وجود انتقادات شدید، این استارتاپ معتقد است که رویکردش می‌تواند به کاهش مشکلات اقتصادی که بزرگترین جزیره جهان با آن روبرو است، کمک کند. اقتصاد گرینلند تقریباً منحصراً به صادرات میگو و ماهی (بیش از ۹۰ درصد از صادرات آن) و یارانه سالانه بیش از ۵۰۰ میلیون دلار از دولت دانمارک وابسته است که ۲۰ درصد از اقتصاد جزیره و بیش از نیمی از بودجه عمومی آن را تشکیل می‌دهد. این کشور به طور قابل توجهی یکی از کوچکترین اقتصادهای جهان است و با سطح پایین نیروی کار واجد شرایط، پراکندگی جغرافیایی، عدم تنوع صنعتی و وابستگی به بودجه عمومی دست و پنجه نرم می‌کند.
طبیب می‌گوید: «ما می‌خواهیم به جامعه محلی کمک کنیم و همچنین به ماهیگیران فرصت جدیدی برای کسب درآمد به جای ماهیگیری بدهیم. آنها می‌توانند مقداری یخ صید کنند و به ما بفروشند.»
طبیب می‌گوید مردم محلی همین حالا هم این کار را انجام می‌دهند، جعبه‌های استاندارد حاوی حدود ۵۰ کیلوگرم یخ را حمل می‌کنند و به این استارتاپ می‌فروشند. این شرکت همچنین می‌گوید که قصد دارد در آینده از کشتی‌های بدون کربن استفاده کند.
شرکت آرکتیک آیس (Arctic Ice) درخواست فرصت دارد، اما آیا مردم به آن فرصت خواهند داد؟
متن کامل مقاله را در سایت Wired بخوانید
